Marlon, Dagmar en Noah werkten het afgelopen semester aan hun bachelorthesis voor de bacheloropleiding onderwijswetenschappen. Zij wonnen op 20 juni de prijs voor de beste bachelorthesis. Hierover schreven ze de onderstaande gastblog.
Afgelopen week kondigde Extinction Rebellion aan vanaf 9 september elke dag de A12 te blokkeren. Een mooi voorbeeld dat laat zien dat activisme toeneemt, omdat onder andere jongeren zich steeds meer zorgen maken over het klimaat en hun toekomst. Deze zorgen uiten zich in het willen veranderen van de status quo, op alle niveaus. Maar wat doet deze informatie op een blog van Onderwijswetenschappen? Dat komt omdat het klimaatactivisme gezien kan worden als een context waarbinnen geleerd wordt. Hoe deze context eruitziet, wat de leeropbrengsten zijn en hoe dit zich verhoudt met het dagelijkse leven van jongeren, hebben wij – Marlon, Dagmar en Noah – onderzocht in onze bachelorthesis.
Met behulp van Anne van Leest en Larike Bronkhorst zijn wij aan de slag gegaan met het vormen van een theoretisch kader. Het werd als snel duidelijk dat het leven van jongeren zich in verschillende contexten afspeelt, zoals familie, vrienden, school en voor sommige jongeren de context klimaatactivisme. Uit de boundary-crossing theorie blijkt dat er zowel continuïteit als discontinuïteit kan zijn tussen deze contexten. Een voorbeeld van continuïteit is dat jongeren kennis opdoen over het klimaatsysteem dat gevoed is vanuit zowel het klimaatactivisme als een andere context, zoals bijvoorbeeld een les op school. Dit is tegenovergesteld aan discontinuïteit wat zich tussen de context van familie en klimaatactivisme bijvoorbeeld uit in dat ouders niet altijd positief staan ten opzichte van het klimaatactivisme van jongeren, omdat ze bezorgd zijn over de gevolgen van protesten. Wanneer er discontinuïteit plaatsvindt kan het leerproces tussen verschillende contexten doorbroken worden, wat invloed heeft op de leeropbrengsten.
Wat de invloed van (dis)continuïteiten is op het leerproces en de leeropbrengsten van jongeren in klimaatactivisme hebben we onderzocht aan de hand van twaalf semigestructureerde interviews met klimaatactivistische jongeren tussen de 19 en 25 jaar oud. Uit deze interviews blijkt dat er zowel continuïteit ervaren wordt als discontinuïteit. De meeste continuïteit wordt ervaren tussen de contexten klimaatactivisme en de context van familie en de context van vrienden. De meeste discontinuïteit wordt ervaren tussen de klimaatactivistische context en de context van familie gevolgd door de context van vrienden en school. De participanten omschrijven het klimaatactivisme als een collectief proces, waarin ze eigenaarschap ervaren over hun leren. Verder geven ze aan veranderingen door te maken op verschillende gebieden, zoals verandering van visie, zorgen en verdeling van tijd. Deze aspecten zijn kenmerken van een expansief leerproces dat zich uit in het ontwikkelen van kennis, vaardigheden en identiteitsvorming.
Deze en andere bevindingen staan uitgebreid beschreven in onze bachelorthesis die wij afgelopen dinsdag 20 juni tijdens de congresdag afgesloten hebben met een posterpresentatie. Een leuke verrassing op deze afsluitende dag was het nieuws dat wij de prijs hebben gekregen voor beste bachelorthesis Onderwijswetenschappen 2022-2023, vanwege het vernieuwende onderwerp, sterk theoretisch kader en goed verantwoorde kwalitatieve onderzoeksopzet. We kijken met trots terug op het afgelopen halfjaar én natuurlijk de drieënhalf jaar daarvoor. We sluiten hiermee onze bachelor Onderwijswetenschappen af en gaan met vertrouwen de toekomst tegemoet dankzij de fijne tijd die we bij Onderwijswetenschappen gehad hebben. Trouw schreef op 11 maart 2023 het artikel: ‘Waarom activisme ook in de klas belangrijk is. ‘Daarmee geven jongeren hun eigen toekomst vorm’'. Zo zie je dat onderwijs en toekomst nauw met elkaar verbonden zijn, ook op het gebied van klimaatactivisme.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten