Een kijkje in het leven van Mayke

In deze blog leren we een van de medewerkers of studenten bij Onderwijswetenschappen beter kennen. Dit keer is dat Mayke Vereijken. Dit is de derde bijdrage in een regelmatig terugkerende serie.

Dag allemaal, mijn naam is Mayke Vereijken en ik ben universitair docent voor Leren in Organisaties aan de afdeling Educatie. Ik ben 34 jaar en woon samen met mijn man Wouter in Rotterdam. 

In 2004 ben ik begonnen als student Pedagogische Wetenschappen en Onderwijskunde aan de Radboud universiteit in Nijmegen. In tegenstelling tot veel van mijn studiegenoten trok de klinische kant van het werk van orthopedagoog mij iets minder. Gaandeweg de studie ben ik me steeds meer richting Onderwijskunde gaan bewegen. Het leren van professionals vond ik toen direct interessant, omdat dat ook gebeurt op de werkplek zelf, een setting die niet specifiek voor leren bedoeld is. Dat brengt allerlei uitdagingen met zich mee op zowel theoretisch als praktisch gebied. Hoe geweldig was het dan ook om in mijn stage aan de slag te gaan in een project om de opleiding van artsen tot specialist in een ziekenhuis te vernieuwen! 

Daarna heb ik als onderwijsadviseur gewerkt in het medisch onderwijs aan veel verschillende thema’s, bijvoorbeeld toetsing in bachelor en co-schappen, docentprofessionalisering en curriculumherziening. Ik vond dat best pittig als beginnend adviseur, vooral omdat het Leidse ziekenhuis en de onderwerpen nieuw voor me waren en ik me overal in moest en wilde verdiepen. Daarbij deed ik ook mijn eerste ervaringen als docent en trainer op. Best heftig om als beginneling onderwijs te geven aan artsen. Gelukkig waren er veel ervaren collega’s waar ik van kon leren. Met collega’s van binnen en buiten het ziekenhuis zijn we in die periode een studie gestart naar hoe docenten onderzoek voor studenten toegankelijk maken in het onderwijs. Uiteindelijk ben ik daar in Leiden op gepromoveerd. Daarna heb ik tot 2019 gewerkt als adviseur hoger onderwijs voor de Universiteit Leiden en daarnaast onderzoek gedaan op het gebied van hoger onderwijs. Ik werk nu alweer meer dan een jaar in Utrecht. Ik krijg onwijs veel energie van afwisseling tussen me verdiepen in soms nogal taaie theorie, die in praktijk te brengen of uit te leggen in het LIO-onderwijs en het doen en begeleiden van onderzoek.

Het allerleukst vind ik om mee te denken over de inhoud en vorm van het LIO-onderwijs. Onderwijswetenschappen en de praktijk van leren in organisaties zijn altijd in beweging. Je ziet bijvoorbeeld dat het leren van organisaties en professionals de afgelopen jaren steeds meer in samenwerking met anderen is gebeurd i.p.v. individueel. Hoe kunnen organisaties dat goed inrichten? Wat is hierin de rol van professionals? En in het verlengde daarvan: Hoe kunnen studenten en afgestudeerden hieraan bijdragen? Wat zou het onderwijs dan van studenten moeten vragen? Ik vind het uitdagend daarover na te denken. Bijvoorbeeld de roep om meer flexibilisering in leerpaden in het hoger onderwijs wordt steeds luider. Ik hoop dat daarmee voor studenten meer ruimte komt voor hun individuele ontwikkeling, zij zelf hun weg kunnen vinden. Maar dit is wel een grote uitdaging, want dat vraagt ook om een onderwijsbenadering waarbij studenten ruimte gegeven wordt in waar zij zich mee bezig willen houden.

De werkplek

Wat ik nu mis, is het fysiek onderwijs geven en de collega’s om mij heen -de mensen, hoe het met iedereen gaat, grapjes en verhalen- maar ook, zeker nu het thuiswerken langer aanhoudt, het geïnspireerd raken door ideeën van anderen over onderwijs en onderzoek. Dat probeer ik nu actief op te zoeken door podcasts te luisteren tijdens mijn vroege ochtendwandeling (Tjipcast, WONKHE). Suggesties voor fijne podcasts zijn heel erg welkom! Afwisseling in mijn werkdag vind ik prettig. Het fijnst werk ik als ik bepaalde uren in mijn dag kan blokken om gefocust aan een bepaalde taak te werken. Ik probeer de dingen die veel energie kosten, zoals het online overleggen ook te beperken of juist aan het begin of einde van de dag te doen. Maar dat lukt natuurlijk lang niet elke dag. Caitlín vroeg me in de vorige blog hoe ik niet afgeleid word door het scrollen op sites en social media. Mijn advies is om ook daar tijd voor in te plannen, geen uren maar bijv. met twee keer per dag een paar minuten beperk je het en heb je iets om naar uit te kijken. Wat ook kan helpen is op afstand samen te studeren; spreek af met een studiegenoot om te werken aan een opdracht of een hoofdstuk te lezen en elkaar na twee uur zelfstudie op te bellen om de stof te bespreken. 

Mijn vraag voor de volgende blogger is: Heeft het vele thuis werken of studeren er ook voor gezorgd dat er juist ruimte is voor dingen die je leuk vindt, die voorheen minder aandacht kregen?