Een kijkje in het leven van Sietske

In deze blog leren we een van de medewerkers of studenten bij Onderwijswetenschappen beter kennen. Dit keer is dat Sietske te Gronde. Dit is de vierde bijdrage in een regelmatig terugkerende serie.

Hoi allemaal! Ik ben Sietske te Gronde en ik ben eerstejaars student Onderwijswetenschappen. Ik ben 18 jaar en woon met twee huisgenoten in Bunnik.

Dit blok volg ik de vakken Ontwerpen van Leersituaties – inleidend en Education & ICT.  De vakken worden allebei (bijna) volledig online gegeven. Ondanks dat ik geen vergelijkingsmateriaal heb van fysieke vakken, vind ik de kwaliteit van de werkgroepen en kennisclips/hoorcolleges altijd erg hoog!

Het leukste van de studie vind ik de langlopende opdrachten. Vorig blok was er bij het vak Inleiding Onderwijswetenschappen een langlopende opdracht over seductive details, en ik vind het dan echt heel leuk om alle losse informatie uit artikelen samen te voegen tot een goed verslag! Op maandag en dinsdag kijk ik meestal de kennisclips en lees ik de literatuur. Op woensdag en donderdag heb ik werkgroepen en lees ik nog wat meer, en op vrijdag heb ik meestal wel wat tijd over.

Ik zou uren kunnen discussiëren en praten over mijn visie op het huidige onderwijs(systeem) in Nederland en andere landen (ik ben met name geïnteresseerd in het VO). In deze blog probeer ik het een beetje kort uit te leggen, maar als je me erover wil spreken hoor ik het graag!

Hierboven noem ik bewust ‘huidige’, omdat ik heel erg hoop dat er verandering in komt. Graag wil ik wel vooropstellen dat ik kwalitatief goed taal- en rekenonderwijs heel erg belangrijk vind. Waar ik achter ben gekomen, is dat mensen dat namelijk een ‘ding’ vinden als je zegt dat er onderwijsvernieuwing nodig is.

Waar ik van overtuigd ben, is dat heel veel mensen ‘geluk’ als ultiem levensdoel beschouwen. Als je gelukkig bent, maakt al het andere ineens een stuk minder uit. Natuurlijk vind ik het ook belangrijk dat leerlingen (algemene) kennis opdoen. Ik vraag me alleen af of dat op de manier moet waarop het nu (vaak) gaat – iedereen (binnen een klas) hetzelfde werkboek, dezelfde leerstof, dezelfde uitleg en zelfs hetzelfde tempo! Mijn verwachting is dat leeruitkomsten hoger zullen zijn wanneer leerlingen leren over wat zij interessant vinden.* Dat draagt denk ik ook bij aan persoonsontwikkeling en geluk. Het is mijn wens om bij te kunnen dragen aan een nieuw systeem.

Aangezien ik het bovenstaande zo belangrijk vind, probeer ik naast mijn studie al betrokken te zijn bij wat andere activiteiten om zo wat te kunnen betekenen. Ik zit sinds kort in de Raad van Advies van de Taskforce Ontwikkelingsgericht Onderwijs. Deze taskforce wil onder andere graag een systeem waarin alle leerlingen zich op hun eigen niveau en tempo kunnen ontwikkelen.

Behalve mijn visie op het onderwijssysteem, vind ik onderwijsonderzoek ook heel erg interessant! Onderzoek in het algemeen, zou je ook wel kunnen zeggen. De ‘speeddates’ met de onderwijsonderzoekers bij Inleiding Onderwijswetenschappen vond ik erg boeiend! Als bijbaan transcribeer ik interviews. Na dit een tijdje te hebben gedaan, is het leuk om te merken dat de interviewer precies vraagt wat ik ook zou vragen. De interviews gaan altijd over het beleid in de zorg, maar het liefst zou ik natuurlijk interviews over onderwijs transcriberen (dus als iemand nog iets weet hoor ik het graag 😉).

Wat ik aan docenten wil meegeven is dat ze niet alleen merkbaar hun best doen om het online onderwijs te laten slagen, maar dat het daadwerkelijk ook echt goed lukt! Ik vind dat best een applaus waard!

In de vorige blog vroeg Mayke of er door het thuis studeren nu juist meer ruimte is voor dingen die ik leuk vind, die voorheen minder aandacht kregen. Dat is wel het geval! Na heel lang niks (althans, niks vrijwillig) gelezen te hebben, ben ik nu begonnen in het boek Studentendenken. Erg interessant als eerstejaars student, en eigenlijk voor iedereen wel denk ik. Ook luister ik meer podcasts, waarvan ik ‘Meesterwerk Hoogbegaafd’ zou willen aanraden! Verder heb ik nu ook wat meer tijd om oude Star Trek films te kijken (aanrader voor als je alle coronategenvallers even wil vergeten door letterlijk naar de toekomst te kijken).

Voor de volgende blogger heb ik ook weer een vraag: Ben je doordat er nu veel online onderwijs gegeven wordt anders gaan kijken naar de kansen en gebreken van afstandsonderwijs en ICT in het onderwijs?

*Een aanvulling: ik twijfel nogal eens aan de manier waarop ik dit, als eerstejaars student met relatief weinig kennis over wat bewezen ‘werkt’ in het onderwijs, kan zeggen. Toch sta ik achter mijn punt, ik denk namelijk ook dat dit breder bekeken moet worden dan de wetenschap en ook te maken heeft in wat voor maatschappij je wilt leven.

Een kijkje in het leven van Mayke

In deze blog leren we een van de medewerkers of studenten bij Onderwijswetenschappen beter kennen. Dit keer is dat Mayke Vereijken. Dit is de derde bijdrage in een regelmatig terugkerende serie.

Dag allemaal, mijn naam is Mayke Vereijken en ik ben universitair docent voor Leren in Organisaties aan de afdeling Educatie. Ik ben 34 jaar en woon samen met mijn man Wouter in Rotterdam. 

In 2004 ben ik begonnen als student Pedagogische Wetenschappen en Onderwijskunde aan de Radboud universiteit in Nijmegen. In tegenstelling tot veel van mijn studiegenoten trok de klinische kant van het werk van orthopedagoog mij iets minder. Gaandeweg de studie ben ik me steeds meer richting Onderwijskunde gaan bewegen. Het leren van professionals vond ik toen direct interessant, omdat dat ook gebeurt op de werkplek zelf, een setting die niet specifiek voor leren bedoeld is. Dat brengt allerlei uitdagingen met zich mee op zowel theoretisch als praktisch gebied. Hoe geweldig was het dan ook om in mijn stage aan de slag te gaan in een project om de opleiding van artsen tot specialist in een ziekenhuis te vernieuwen! 

Daarna heb ik als onderwijsadviseur gewerkt in het medisch onderwijs aan veel verschillende thema’s, bijvoorbeeld toetsing in bachelor en co-schappen, docentprofessionalisering en curriculumherziening. Ik vond dat best pittig als beginnend adviseur, vooral omdat het Leidse ziekenhuis en de onderwerpen nieuw voor me waren en ik me overal in moest en wilde verdiepen. Daarbij deed ik ook mijn eerste ervaringen als docent en trainer op. Best heftig om als beginneling onderwijs te geven aan artsen. Gelukkig waren er veel ervaren collega’s waar ik van kon leren. Met collega’s van binnen en buiten het ziekenhuis zijn we in die periode een studie gestart naar hoe docenten onderzoek voor studenten toegankelijk maken in het onderwijs. Uiteindelijk ben ik daar in Leiden op gepromoveerd. Daarna heb ik tot 2019 gewerkt als adviseur hoger onderwijs voor de Universiteit Leiden en daarnaast onderzoek gedaan op het gebied van hoger onderwijs. Ik werk nu alweer meer dan een jaar in Utrecht. Ik krijg onwijs veel energie van afwisseling tussen me verdiepen in soms nogal taaie theorie, die in praktijk te brengen of uit te leggen in het LIO-onderwijs en het doen en begeleiden van onderzoek.

Het allerleukst vind ik om mee te denken over de inhoud en vorm van het LIO-onderwijs. Onderwijswetenschappen en de praktijk van leren in organisaties zijn altijd in beweging. Je ziet bijvoorbeeld dat het leren van organisaties en professionals de afgelopen jaren steeds meer in samenwerking met anderen is gebeurd i.p.v. individueel. Hoe kunnen organisaties dat goed inrichten? Wat is hierin de rol van professionals? En in het verlengde daarvan: Hoe kunnen studenten en afgestudeerden hieraan bijdragen? Wat zou het onderwijs dan van studenten moeten vragen? Ik vind het uitdagend daarover na te denken. Bijvoorbeeld de roep om meer flexibilisering in leerpaden in het hoger onderwijs wordt steeds luider. Ik hoop dat daarmee voor studenten meer ruimte komt voor hun individuele ontwikkeling, zij zelf hun weg kunnen vinden. Maar dit is wel een grote uitdaging, want dat vraagt ook om een onderwijsbenadering waarbij studenten ruimte gegeven wordt in waar zij zich mee bezig willen houden.

De werkplek

Wat ik nu mis, is het fysiek onderwijs geven en de collega’s om mij heen -de mensen, hoe het met iedereen gaat, grapjes en verhalen- maar ook, zeker nu het thuiswerken langer aanhoudt, het geïnspireerd raken door ideeën van anderen over onderwijs en onderzoek. Dat probeer ik nu actief op te zoeken door podcasts te luisteren tijdens mijn vroege ochtendwandeling (Tjipcast, WONKHE). Suggesties voor fijne podcasts zijn heel erg welkom! Afwisseling in mijn werkdag vind ik prettig. Het fijnst werk ik als ik bepaalde uren in mijn dag kan blokken om gefocust aan een bepaalde taak te werken. Ik probeer de dingen die veel energie kosten, zoals het online overleggen ook te beperken of juist aan het begin of einde van de dag te doen. Maar dat lukt natuurlijk lang niet elke dag. Caitlín vroeg me in de vorige blog hoe ik niet afgeleid word door het scrollen op sites en social media. Mijn advies is om ook daar tijd voor in te plannen, geen uren maar bijv. met twee keer per dag een paar minuten beperk je het en heb je iets om naar uit te kijken. Wat ook kan helpen is op afstand samen te studeren; spreek af met een studiegenoot om te werken aan een opdracht of een hoofdstuk te lezen en elkaar na twee uur zelfstudie op te bellen om de stof te bespreken. 

Mijn vraag voor de volgende blogger is: Heeft het vele thuis werken of studeren er ook voor gezorgd dat er juist ruimte is voor dingen die je leuk vindt, die voorheen minder aandacht kregen?