Een kijkje in het leven van Marjoleine

In deze blog leren we een van de medewerkers of studenten bij Onderwijswetenschappen beter kennen. Dit keer is dat docent Marjoleine Heijboer. Zij werd onlangs genomineerd voor de Docenttalentprijs van de universiteit, een titel die ze helaas net niet won. Dit is de zeventiende bijdrage in een regelmatig terugkerende serie. Onderstaande verscheen eerder op de website van studievereniging Vocus.

Dertig jaar geleden (au) startte ik met mijn studie Culturele Antropologie. Ik wilde reizen, andere culturen leren kennen en een leven in een ver buitenland opbouwen. Alhoewel ik de studie als enorm waardevol en interessant heb ervaren, begon mijn toekomstbeeld toch wel te veranderen. Reizen vond (en vind) ik nog steeds leuk, maar niet als baan. Lang verhaal kort, ik twijfelde even over promotieonderzoek (te eenzijdig), ik haalde mijn lesbevoegdheid als docent maatschappijleer (was het ook niet helemaal), werkte bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) als hoor-en beslismedewerker (indrukwekkend en leerzaam) en kwam toen na 3 jaar terecht als opleidingsadviseur bij het Kennis-en Leercentrum van de IND. Daar viel alles op zijn plek. Mijn didactische kennis én vakinhoudelijke kennis als hoor- en beslismedewerker mocht ik daar inzetten om te zorgen dat nieuwe medewerkers van de IND goed opgeleid werden en eenmaal in dienst zich ook konden blijven ontwikkelen.

Na 8 jaar als opleidingsadviseur te hebben gewerkt, was ik toe aan een nieuwe omgeving. En die nieuwe omgeving werd TriamFloat, hier heb ik 10 jaar met ontzettend veel plezier gewerkt. Er zat niet alleen veel afwisseling in de inhoud van de opdrachten, maar ook in de organisaties en doelgroepen waar ik mee te maken kreeg. Daarnaast was er ruimte om me met TriamFloat-collega’s te verdiepen in thema’s als het organiseren van leren, leercultuur en werkplekleren. En toch.. na 10 jaar begon het kriebelen. Ik wilde meer inhoud en minder projectmanagement, ik wilde graag met groepen bezig zijn en anderen enthousiast kunnen maken voor het mooie vak. Ook hier weer lang verhaal kort: ruim 2,5 jaar geleden startte ik als docent Onderwijswetenschappen.

Die 2,5 jaar is omgevlogen. Na een half jaar flink wennen, kwam corona om de hoek. Weer een enorme omschakeling. Wat hebben we hard gewerkt met alle collega’s om van het online onderwijs iets te maken. En ook al kan er online veel, ik miste het contact met de studenten (en collega’s) enorm. Wat een feest was het om afgelopen september weer met de werkgroepen in één ruimte te zijn, hoe makkelijk was het ineens om als groep weer met elkaar écht in gesprek te gaan. Naast het begeleiden van werkgroepen, coördineer ik verschillende vakken, maak ik lesmaterialen en toetsen, geef ik hoorcolleges of maak kennisclips en begeleid ik stagiaires. Ook werk ik mee aan een project om de Leren in Organisaties vakken nóg een slagje mooier te maken en lever ik een bijdrage aan de voorlichting voor nieuwe studenten.

Met weer les op de campus, kon het eigenlijk niet mooier. Maar er kwam nog een schepje bovenop. In oktober mailde Nick van Ham, Coördinator Onderwijs van VOCUS, mij. VOCUS wilde mij voordragen voor de Docenttalentprijs van de UU: wat een verrassing en fantastisch compliment! Ik werd geïnterviewd door Nick, collega’s en studenten schreven aanbevelingen en zelf mocht ik mijn visie op het onderwijs op papier zetten. Alle mooie woorden en inzet van iedereen maakten enorm veel indruk. Maar we bleken er nog niet te zijn. In januari werd ik door de jury samen met twee andere docenttalenten genomineerd. Nauwelijks bekomen van de schrik (jeetje, ik moet nu wel echt wat waarmaken) maar ook blijdschap, mochten we weer aan de slag. Wederom moesten er verschillende materialen (evaluaties, lesmaterialen, video-opnames) worden aangeleverd en verwerkt tot een presentatie die door Nick en zijn collega Vincent aan de jury zijn gegeven. En nu is het wachten op 10 maart, dan wordt tijdens de Onderwijsparade bekend wie de docenttalentprijs ontvangt. Voor alle inzet van VOCUS, collega’s en studenten, hoop ik dat we winnen. Voor mijzelf: verliezen kan niet meer!